Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wieluniu

UZASADNIENIE

Powód B. B. wystąpił z pozwem przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 24 500 zł tytułem dalszego zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty, kwoty 136,99 zł tytułem odszkodowania
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty, kwoty 1 565 zł tytułem częściowej skapitalizowanej renty z tytułu zwiększonych potrzeb oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany Towarzystwu (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania.

W piśmie procesowym z dnia 03 grudnia 2019 r. k. 256 powód sprecyzował roszczenie wnosząc o zapłatę kwoty 24 440 zł tytułem dalszego zadośćuczynienia
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty, kwoty 136,99 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty, kwoty 1 524 zł tytułem częściowej skapitalizowanej renty z tytułu zwiększonych potrzeb powoda w postaci opieki osób trzecich oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany wniósł o oddalenie także tak sprecyzowanego roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 sierpnia 2018 r. w W. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego poszkodowany został powód B. B.. Do zdarzenia doszło kiedy kierujący samochodem osobowym marki F. o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym podczas wykonywania manewru w lewo, doprowadzając do zderzenia bocznego z prawidłowo jadącym w tym samym kierunku motocyklem kierowanym przez powoda. Wyrokiem Sądu Rejonowego
w W. postępowanie karne przeciwko sprawcy zdarzenia zostało warunkowe umorzone. (bezsporne, kserokopia wyroku k. 49)

Sprawca zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. (bezsporne)

Bezpośrednio po wypadku powód został przewieziony do szpitala w W. gdzie stwierdzono uraz nadgarstka kończyny górnej prawej, uraz okolicy stawu skokowego prawego, złamanie kostki przyśrodkowej prawej kości piszczelowej.
Z W. powód został przetransportowany do Instytutu Centrum (...) w Ł., gdzie przebywał do 22 sierpnia 2018 r. Tam wykonano zabieg otwartego nastawienia kostki przyśrodkowej podudzia prawego i stabilizacji dwoma drutami K. oraz unieruchomienia gipsem stopowo-udowym. Powód został wypisany ze szpitala w stanie ogólnym dobrym z zaleceniem utrzymania unieruchomienia do 6 tygodni, z możliwością skrócenia gipsu po 3 tygodniach oraz zakazem obciążania kończyny i poruszania się o kulach. We wrześniu gips został skrócony. W grudniu powód odbył cykl zabiegów rehabilitacyjnych. W styczniu 2019 r. podczas 4-dniowego pobytu w szpitalu w Ł. usunięto powodowi druty K., a marcu 2019 r. stwierdzono zakończenie leczenia. (bezsporne, kserokopia kart informacyjnych k. 12-15, 79-80, karta leczenia k. 76, oświadczenie k. 113-114)

Powód B. B. w wyniku wypadku doznał obrażeń skutkujących powstaniem stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 6%. Powód odczuwał znaczne dolegliwości bólowe z tendencją malejącą przez okres 3-4 miesięcy. Obecnie są one niewielkie. Przez okres 8 tygodni sprawność ruchowa powoda była znacznie upośledzona. Obecnie niewielkie ograniczenie ruchomości nie powinno powodowi utrudniać wykonywania żadnych typowych czynności, ani też uprawiania sportów, za wyjątkiem ekstremalnych. Powód wymagał opieki osób trzecich przez okres 8 tygodni po wypadku w wymiarze 4 godziny w pierwszym miesiącu i 2 godziny w drugim. (dowód: pisemna opinia biegłego sądowego lekarza ortopedy traumatologa R. H. k. 217-219)

Koszt jednej godziny usług opiekuńczych w 2018 r. i 2019 r. (...)
w Ł., gminie zamieszkania powoda wynosił 15 zł brutto. (dowód: pismo k. 210)

Powód B. B. w chwili wypadku miał 17 lat. Wcześniej nie miał żadnych urazów, nigdy nie uczestniczył w wypadku komunikacyjnym. Prowadził aktywny tryb życia, lubił jazdę motocyklem, grał w siatkówkę. W związku
z wypadkiem powód zrezygnował z zaplanowanego wyjazdu wakacyjnego. Po wypadku od września miał rozpocząć naukę w szkole zawodowej branżowej, którą rozpoczął z miesięcznym opóźnieniem. Z powodu urazu nie uczęszczał jednak na praktyki zawodowe, podobnie na zajęcia w-fu. Opiekę nad powodem po wypadku sprawowali bliscy członkowie jego rodziny, pomagając mu w czynnościach higieny, podawaniu posiłków, poruszaniu się. Skrócenie gipsu po 4 tygodniach od zabiegu ułatwiło powodowi poruszenie się, a całkowite jego zdjęcie po 6 tygodniach umożliwiło łatwiejsze poruszanie się o kulach. Po powrocie powoda do szkoły, kiedy poruszał się za pomocą kul jego odwożeniem do szkoły zajmowała się mama.
W związku z wypadkiem powód od sprawcy zdarzenia otrzymał nawiązkę w kwocie 1 500 zł oraz z indywidualnego ubezpieczenia ok. 2 000 zł. Obecnie powód uskarża się na ból nogi i opuchliznę po większym wysiłku, czy całym dniu pracy. Stosuje wówczas leki przeciwbólowe i maść. W skutek wypadku zniszczeniu uległa odzież jaką powód miał na sobie, kurtka, którą kupił kilka miesięcy przed zdarzeniem a kosztowała 175 zł oraz spodenki za 60-70 zł. (dowód: zeznania powoda płyta k. 270 min. 00:01:20-00:09 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami płyta k. 183 min. 00:06:32-00:23:06, zeznania świadka M. B. płyta k. 183 min. 00:26:35-00:47, paragon k. 122)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powodowi kwoty: 7 500 zł zadośćuczynienia, 401,72 zł odszkodowania za zakup leków i artykułów medycznych, 1 214,20 zł odszkodowania za dojazdy do placówek medycznych, 150 zł odszkodowania za rzeczy zniszczone w wypadku i 1 176 zł kosztów opieki osób trzecich. (bezsporne)

Ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w zakresie rozmiaru dolegliwości bólowych u powoda po wypadku, kondycji psychicznej, sytuacji życiowej Sąd dokonał na podstawie zeznań powoda oraz zeznań świadka, uznając je za wiarygodne
i spójne, znajdujące potwierdzenie w innych dowodach, w szczególności w pisemnej opinii sądowo-lekarskiej oraz dokumentacji medycznej załączonej do pozwu.

Opinia biegłego sądowego jest jasna, logiczna, wynikaja z fachowej wiedzy, jaką biegły dysponuje.

Sąd zważył, co następuje:

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. ponosi odpowiedzialność majątkową za szkodę wyrządzoną powodowi przez osobę objętą obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu, stosownie do art. 436 § 1 k.c.
w zw. z art. 435 § 1 k.c., art. 34 ust. 1 i art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym
i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 2214 ze zm.).

Reguły określające obowiązek naprawienia szkody przez pozwanego zawarte są w przepisach art. 444 § 1 k.c. i art. 445 § 1 k.c., zgodnie z którymi, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty oraz możliwość przyznania poszkodowanemu odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Odszkodowanie obejmuje nie tylko poniesione koszty leczenia i rehabilitacji, ale także inne wydatki poniesione w tym celu i koszty z tym związane.

Zadośćuczynienie z kolei to naprawienie krzywdy, którą stanowi cierpienie fizyczne (np. ból, dolegliwości) i cierpienie psychiczne (ujemne odczucia związane
z cierpieniami fizycznymi). Zadośćuczynienie ma na celu złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia – te już doznane i te mogące powstać
w przyszłości. Powinno ono być zatem przyznaną jednorazowo rekompensatą za całą krzywdę (por. wyrok SN z dnia 20 października 2004r., I CK 321/04, L.).

Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak: wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury (wyrok SN z dnia 09 listopada 2007r., V CSK 245/07, Biuletyn SN 2008/4).

Mając na uwadze wskazówki dotyczące ustalenia wysokości należnego powódce zadośćuczynienia opisane wyżej, Sąd uznał, iż wypłacone w postępowaniu likwidacyjnym dotychczas zadośćuczynienie w kwocie 7 500 zł oraz nawiązka
w kwocie 1 500 zł i świadczenie z indywidualnego ubezpieczenia w kwocie ok. 2 000 zł są zbyt niskie, by zrekompensować doznaną przez powoda krzywdę. Dlatego też Sąd ocenił, że żądana przez powoda dodatkowo kwota 24 440 zł zadośćuczynienia jest odpowiednia, by zrekompensować powodowi krzywdę. W tym zakresie Sąd brał pod uwagę wysokość i charakter doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu (stały 6%), ograniczenia polegające na znacznych trudnościach w poruszaniu się przez
8 tygodni, znaczne dolegliwości bólowe z tendencją malejącą przez okres 3-4 miesięcy.

O powyższym orzekł w pkt. 1 a) wyroku na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw.
z art. 444 § 1 k.c.

W niniejszej sprawie, Sąd uznał za zasadne żądanie powoda zasądzenia odszkodowania z tytułu opieki osób trzecich. Jak wynika bowiem z utrwalonego już orzecznictwa, jeżeli w wyniku doznanego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia poszkodowanemu potrzebna jest opieka, odszkodowanie obejmuje także koszty tej opieki. Poszkodowany może dochodzić zwrotu kosztów opieki, jeśli ze względu na stan zdrowia taka opieka jest potrzebna. Czynnikiem decydującym o możliwości żądania zwrotu tych kosztów nie jest natomiast fakt, że zostały lub nie zostały rzeczywiście poniesione. Nie jest konieczne, aby poszkodowany rzeczywiście opłacił koszty takiej opieki, stanowią ono element należnego poszkodowanemu odszkodowania nawet wtedy, jeśli opieka sprawowana była przez członków rodziny poszkodowanego nieodpłatnie (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 04 marca 1969 r., I PR 28/69, OSNCP 1969, Nr 12, poz. 229). Faktycznie, w orzecznictwie dyskusyjne jest, czy obliczanie odszkodowania powinno nastąpić z uwzględnieniem danin publicznoprawnych; czy też bez ich uwzględnienia. Przeważają jednak oceny, że odszkodowanie obliczać należy na podstawie stawek pobieranych przez profesjonalnych opiekunów w miejscowości będącej miejscem zamieszkania poszkodowanego, gdyż szkodą jest już bowiem konieczność zapewnienia opieki, natomiast zapewnienie sobie przez poszkodowanego tańszej lub nawet nieodpłatnej opieki nie zmniejsza szkody. Czynnikiem decydującym o możliwości żądania zwrotu tych kosztów nie jest natomiast fakt, że zostały lub nie zostały rzeczywiście poniesione. Powyższe stanowisko jest zgodne z ogólnymi zasadami szacowania odszkodowania i naprawienia szkody – samodzielne usunięcie skutków zdarzenia szkodzącego przez poszkodowanego (np. samodzielne naprawienie uszkodzonego
w wypadku samochodu) nie zmniejsza należnego poszkodowanemu odszkodowania. Sąd orzekający w niniejszej sprawie przychyla się do stanowiska, iż odszkodowanie obliczać należy na podstawie stawek pobieranych przez profesjonalnych opiekunów
w miejscowości będącej miejscem zamieszkania, z uwzględnieniem danin publicznoprawnych.

Mając to na uwadze Sąd przyznał powodowi odszkodowanie za opiekę osób trzecich w kwocie 1 524 zł, przez okres 8 tygodni po wypadku w wymiarze 4 godzin w pierwszym miesiącu i 2 godzin w drugim, co wynika z dokonanych ustaleń faktycznych. Koszt opieki ustalił na 15 zł brutto za 1 godzinę (4hx30 + 2hx30=180h x 15zł=2 700zł-1 176zł=1 524 zł).

W ocenie Sądu uzasadnione jest także żądanie powoda zwrotu kosztów odzieży zniszczonej w wyniku wypadku. Wysokość tej straty Sąd ocenił na podstawie paragonu (175 zł) oraz zeznań powoda i świadka (60 zł).

O odszkodowaniu orzeczono w pkt. 1 b) wyroku na podstawie art. 444 § 1 k.c.

Żądanie zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 17 czerwca 2018 r. uzasadnione jest na podstawie art. 481 § 1 k.c. Zapłata odszkodowania stosownie do art. 14 ust. 1-3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych powinna nastąpić co do zasady w terminie 30 dni od zawiadomienia o wypadku, a w przypadku gdyby wyjaśnienie w tym terminie, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż
w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Skoro szkoda została zgłoszona w dniu 17 maja 2018 r. to od dnia 17 czerwca 2018 r. pozwany pozostawał w opóźnieniu z zapłatą należności zgłoszonych
w zawiadomieniu o szkodzie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Koszty należne powodowi obejmują opłatę od pozwu w kwocie 1 306 zł, koszty zastępstwa prawnego wraz z opłata skarbową w kwocie 3 617 zł oraz zaliczkę na opinię biegłego w kwocie 700 zł.

Brakującymi kosztami sądowymi, stanowiącymi wydatki w kwocie 400,81 zł, Sąd obciążył pozwanego, jako przegrywającego sprawę.