Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wieluniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Wieluniu VI Zamiejscowy Wydział Karny w P.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Tworek

Protokolant: stażysta urzędniczy Anna Włodarczyk

przy udziale oskarżyciela publicznego inspektora skarbowego A. G.

po rozpoznaniu w dniach 28 lipca 2015 roku i 1 września 2015 roku

sprawy J. S., syna J. i R. z domu B.,

urodzonego w dniu (...) w S.

oskarżonego o to, że:

uporczywie nie wpłacał na rachunek Urzędu Skarbowego w P. w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w okresie od 30.04.2014 r. do 11.02.2015 r., podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. w kwocie 4 266,00 zł, w imieniu własnym oraz żony Z. S., której sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi się zajmował, czym naruszył przepis art. 45 ust 4 pkt 1 w zw z ust 1 ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012.361 j.t.),

tj. o wykroczenie skarbowe, określone w art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

1.  oskarżonego J. S. uniewinnia od dokonania zarzucanego mu czynu,

2.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI W 113/15

UZASADNIENIE

Oskarżony J. S. do dnia 6 października 2013 roku prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) J. S. z siedzibą w P.. Przedmiotem tej działalności był transport drogowy towarów.

dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 70v-71 w zw z k. 12, zaświadczenie z (...) k. 7.

W dniu 31 grudnia 2013 roku oskarżony uległ wypadkowi – został przygnieciony przez drewno . Miał połamaną miednicę i kość krzyżową. Do 14 stycznia 2014 roku przebywał Oddziale Ortopedycznym Szpitala w W.. Następnie kontynuował leczenie ambulatoryjne. W listopadzie 2014 roku oskarżony zachorował na serce i przebywał przez 7 dni na Oddziale Wewnętrznym Szpitala w P., po czym został przewieziony na Oddział Kardiologiczny Szpitala w C., gdzie przebywał przez okres 4 dni.

dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 70v-71 w zw z k. 12, dokumentacja medyczna k. 80, karta informacyjna k. 88-89, k. 90-91, k. 92-93

W okresie od 15 stycznia 2014 roku do 30 czerwca 2014 roku oskarżony przebywał na zwolnieniu lekarskim i pobierał zasiłek chorobowy kwotach – w zależności od miesiąca – od 328,61 złotych do 599,23 złotych miesięcznie. Następnie od 1 lipca 2014 roku do 27 grudnia 2014 roku otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne w wysokości – również w zależności od miesiąca – od 497,07 złotych do 685,10 złotych. Łącznie z ubezpieczenia społecznego w roku 2014 oskarżony otrzymał kwotę 6 874,01 złotych brutto. Żona oskarżonego zarówno w 2013, jak i 2014 roku nigdzie nie pracowała. Oskarżonemu i jego żonie w utrzymaniu pomagał syn.

dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 70v-71 w zw z k. 12, pismo (...) Oddział w Ł. Inspektorat w S. k. 81, zaświadczenie o wypłaconych zasiłkach z ubezpieczenia społecznego k. 82,

Do pracy oskarżony powrócił w styczniu 2015 roku. Pracuje w firmie (...) w P. na stanowisku kierowca. Jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w wymiarze ½ etatu. Zarabia około 800 złotych netto miesięcznie. Żona skazanego w dalszym ciągu nie pracuje zawodowo i pozostaje na utrzymaniu oskarżonego.

dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 70v-71 w zw z k. 12, wywiad środowiskowy k. 85-87

Oskarżony J. S. w ustawowym terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w okresie do 11.02.2015 r., nie uiścił na rachunek Urzędu Skarbowego w P., podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok w kwocie 4 266,00 złotych, przy czym rozliczał się wspólnie z małżonką Z. S..

dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 70v-71 w zw z k. 12 , deklaracje k. 17-23, karta kontowa k. 2, k. 15

Oskarżony J. S. oprócz zaległości w zapłacie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 roku ma również wobec Urzędu Skarbowego w P. zaległości z tytułu innych należności podatkowych za lata ubiegłe. Oskarżony występował z wnioskiem o rozłożenie ich na raty. Uzyskał decyzję odmowną. Wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne.

dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 70v-71 w zw z k. 12 , lista zaległości k. 3, k. 16, k. 45, kserokopia odpisu wyroku k. 50, decyzja k. 51-56, k. 57-62, wniosek k. 63-65, wyjaśnienie k. 66, zawiadomienie o wszczęciu postępowania egzekucyjnego k. 67, wydruk z repertorium spraw karnych skarbowych k. 96-105.

Oskarżony J. S. ma 62 lata, ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest mechanikiem, kierowcą; obecnie pracuje w firmie (...) w P. w wymiarze ½ etatu i uzyskuje wynagrodzenie w kwocie ok. 800 złotych miesięcznie, jest współwłaścicielem domu jednorodzinnego i działki o powierzchni 39 arów, jest żonaty, ma dorosłego syna, na utrzymaniu posiada żonę, nie był dotychczas karany za przestępstwa, nie był leczony psychiatrycznie, psychologicznie, odwykowo, ani neurologicznie.

(dane osobowe oskarżonej k. 197, karta karna k. 14, wywiad środowiskowy k. 85-87).

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym i sądowym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nie płacił nie dlatego, że miał pieniądze na koncie i nie chciał zapłacić, tylko 31 grudnia 2013 roku uległ wypadkowi. Miał połamaną miednicę. Do 17 stycznia 2014 roku leżał na Oddziale Ortopedycznym Szpitala w W.. Później leczenie kontynuował w domu, tzn. leżał w domu i był wożony do W. na konsultacje lekarskie raz w miesiącu. Był na zwolnieniu lekarskim do końca czerwca 2014 roku. Od lipca do końca roku 2014 był na zasiłku chorobowym. Ten zasiłek pobierał z ZUS-u, wynosił on około 440,00 zł brutto. Na rękę otrzymywał około 360,00 zł. Wtedy nie starczało praktycznie na leki, na jedzenie. Na poczet tego zadłużenia do tej pory wpłacił 2.600,00 zł. Jak przebywał na zwolnieniu lekarskim nie otrzymywał wynagrodzenia. Był zatrudniony wtedy. Otrzymywał świadczenie z ZUS-u ze Z.. To była kwota o jakiej wcześniej mówił. Ona później pozostała do zasiłku rehabilitacyjnego. Żona nie pracuje. W 2013 i 2014 roku też nie pracowała. Nie otrzymuje żadnych świadczeń. Żona utrzymuje się z tego co on zarobi. Pomaga im w utrzymaniu syn. Kontynuował leczenie w Szpitalu w W., ale nie pamięta nazwiska lekarza. W listopadzie 2014 roku zachorował jeszcze na serce i przebywał na Oddziale Wewnętrznym w P. przez 7 dni i został przewieziony do C. na Oddział Kardiologiczny i tam przebywał 4 dni. W marcu tego roku był na kardiowersji elektrycznej i później się leczył w Ł. prywatnie. Wrócił do pracy w styczniu 2015 roku z przerwami na pobyty w szpitalu. Nie prowadzi już działalności gospodarczej od października 2013 roku. Miał zajęte konto przez Urząd Skarbowy i nie umiał żyć. Nie było na paliwo, na opłaty i dlatego musiał zlikwidować tą działalność. Rachunek był zajęty dlatego, że miał zaległości. Te zaległości wzięły się stąd, że jeden z kontrahentów mu nie zapłacił kwoty około 6.000,00 zł. Przedłużał terminy płatności. To miało miejsce w 2012 roku. Akurat był też taki okres, że cena paliwa poszła bardzo w górę i była mała rentowność. Coraz mniej zostawało pieniędzy na opłaty. Z zleceniami było różnie, raz ich było więcej, raz mniej. Pozostali kontrahenci regulowali swoje należności. Później jeździł na rzecz jednej tylko firmy. Wtedy zostało zajęte konto i musiał zrezygnować, bo nie miał pieniędzy na nic. Zaległości z Vat-u na chwilę obecną jest około 30.000,00 zł. Jak rozwiązywał firmę, to z jakiegoś powodu Vat automatycznie wzrósł i musiał zapłacić więcej. W swojej firmie nie zatrudniał żony, jak prowadził działalność. Żona nie prowadziła żadnej działalności. W firmie, w której jeździł, miał wydzierżawioną naczepę. Wartość tej naczepy to było 48.000,00 zł. Miała być spłacona w ciągu 3 lat. Miesięcznie firmie płacił 2.000,00 zł + Vat. To płacił przez 10 miesięcy. Nie ma na to żadnych dokumentów. Była to ustna umowa. Stąd też powstały zaległości. W dokumentach do Urzędu Skarbowego stało, że osiąga wynagrodzenie w wyższej kwocie, natomiast była odliczana ta kwota 2.500,00 zł. Od faktury, którą wystawiał firmie, ta kwota 2.500,00 zł była odliczana. Ostatecznie tej naczepy nie nabył, bo jak Urząd Skarbowy zajął mu konto, to ta firma rozwiązła z nim umowę. Nie zwrócili mu kwoty, którą dotychczas im wpłacił. Ta firma to NOVA ze Z.. Nie pamięta adresu tej firmy.

Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie przedstawianych przez niego faktów, złożonym zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i sądowego. Jego wyjaśnienia zgodne były bowiem z całością pozostałego zebranego w sprawie materiału dowodowego w sprawie, w szczególności z dokumentacją medyczną, dokumentacją z ZUS odnośnie uzyskiwanych w 2014 roku świadczeń, a także dokumentacją przedstawioną przez oskarżyciela publicznego.

Sąd nie znalazł podstaw do tego, aby kwestionować znajdujące się w aktach dowody z dokumentów, zarówno dokumentów przedstawionych przez oskarżyciela publicznego, jak i dokumentów załączonych przez obwinionego i zgromadzonych w toku postępowania sądowego. Nie były one kwestionowane przez strony. Zostały sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w zakresie ich kompetencji. Brak jest podstaw do podważania ich wiarygodności.

Oskarżony J. S. stanął pod zarzutem tego, że uporczywie nie wpłacał na rachunek Urzędu Skarbowego w P. w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w okresie od 30.04.2014 r. do 11.02.2015 r., podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. w kwocie 4 266,00 zł, w imieniu własnym oraz żony Z. S., której sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi się zajmował, czym naruszył przepis art. 45 ust 4 pkt 1 w zw z ust 1 ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012.361 j.t.), tj. popełnienia wykroczenia skarbowego określonego w art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Mając na uwadze ustalony w sprawie stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przedmiotowe zarzucanego jej czynu z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. Nie ulega bowiem wątpliwości, że oskarżony nie wpłacał w ustawowym terminie tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w okresie od 30 kwietnia 2014 roku do 11 lutego 2015 roku, na rzecz Urzędu Skarbowego w P., podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok w kwocie 4266,00 złotych, czym naruszył przepis art. 45 ust 4 pkt 1 w zw z ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 j.t.).

Analizując okoliczności sprawy Sąd doszedł jednak do przekonania, że oskarżonemu nie można przypisać winy w uchybieniu obowiązkowi podatkowemu.

Karalne z art. 57 § 1 k.k.s. jest jedynie "uporczywe" niewpłacanie w terminie podatku. Czynność sprawcza polega na nacechowanym uporczywością niewpłacaniu podatku w terminie. Uporczywość oznacza powtarzające się uchylanie, które jest przy tym zabarwione ujemnie z powodu złej woli sprawcy, przejawianej w dłuższej perspektywie czasowej w sytuacji istnienia obiektywnych możliwości rozliczenia się z fiskusem. Zakłada się zatem bądź wielokrotność zaniechania, pomimo że obiektywnie sprawca ma możliwość wykonania obowiązku, bądź długotrwałe opóźnienie w uregulowaniu podatku lub zaliczki. Strona podmiotowa obejmuje więc umyślność z zamiarem bezpośrednim.

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do uznania, że oskarżony w okresie objętym zarzutem posiadał obiektywną możliwość wywiązania się
z należności podatkowych wobec Urzędu Skarbowego w P., zaś brak zapłaty podatku w terminie stanowił wyraz wyłącznie złej woli oskarżonego. Oceniając zachowanie oskarżonego trzeba mieć bowiem na uwadze, że oskarżony od 31 grudnia 2013 roku do 27 grudnia 2014 roku był niezdolny do pracy, pozostawał na zwolnieniu lekarskim i otrzymywał najpierw zasiłek chorobowy, a następnie świadczenie rehabilitacyjne, które stanowiły wówczas jedyne źródło dochodów jego i pozostającej na jego utrzymaniu żony. Łączna kwota świadczeń uzyskanych z ubezpieczenia społecznego od 15 stycznia 2014 roku do 27 grudnia 2014 roku to kwota 6 874,01 złotych brutto. Mając na uwadze przeciętne koszty utrzymania dwuosobowej rodziny uznać należy, iż w okresie od stycznia do grudnia 2014 roku oskarżony i jego żona uzyskiwali dochody zdatne pokryć jedynie podstawowe ich potrzeby życiowe, a zauważyć dodatkowo należy, że w związku z chorobą oskarżonego koszty utrzymania jeszcze dodatkowo wzrosły o koszty leczenia. W ocenie Sądu wiarygodnym jest zatem, że oskarżony nie dysponował wówczas takimi środkami, aby mógł on pokryć należność z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2013 w kwocie 4 266 złotych, a zatem w wysokości sięgającej prawie 2/3 ogólnej sumy świadczeń uzyskanych w 2013 roku przez oskarżonego z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jak najbardziej wiarygodnym jest również, że oskarżony i jego żona, aby zapewnić sobie podstawowe warunki bytowe musieli wówczas korzystać z pomocy finansowej syna. Oskarżony podjął pracę dopiero w styczniu 2015 roku. Jest to praca w wymiarze ½ etatu, za którą oskarżony uzyskuje wynagrodzenie w kwocie około 800 złotych miesięcznie, a zatem nie może dziwić też, że natychmiast po zakończeniu leczenia i powrocie do pracy w okresie do 11 lutego 2015 roku oskarżony również przedmiotowego podatku nie zapłacił. W tej sytuacji nie można zdaniem Sądu uznać, że zachowanie oskarżonego w okresie objętym zarzutem wyczerpuje znamię uporczywości jaką dla przypisania sprawcy czynu z art. 57 k.k.s. musi dodatkowo cechować się brak wpłaty należności podatkowej.

W ocenie Sądu nie można również w prosty sposób wnioskować, że skoro oskarżony już wcześniej zalegał z płatnościami należności podatkowych na rzecz Urzędu Skarbowego w P., to również fakt niezapłacenia podatku dochodowego za 2013 rok w terminie i brak tej wpłaty przez następny okres do 11 lutego 2015 roku, jest tylko i wyłącznie wyrazem chęci uchylenia się przez oskarżonego od uiszczenia tego podatku. Nie można bowiem wykluczyć, że gdyby oskarżony posiadał w tym okresie normalne zdolności zarobkowe, nie uległby wypadkowi i już w 2013 roku podjął pracę, ten podatek by zapłacił.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że nie ma wystarczających podstaw, by uznać oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu, a zatem należało go uniewinnić od jego popełnienia.

Wobec uniewinnienia koszty procesu obciążyły Skarb Państwa (art. 632 pkt 2 kpk).